Net met pensioen
‘Alles in het leven gebeurt met een reden’
Peter Sattva heeft veel meegemaakt in zijn leven. Maar ondanks de gevolgen van een bedrijfsongeval en ziekte, is hij ontzettend positief. Hij gelooft dat alles in je leven gebeurt met een reden en niets toevallig is. We spraken hem over zijn leven. Als 16-jarige kocht hij een motor terwijl hij nog geen rijbewijs had. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan, want ook nu op 73-jarige leeftijd, rijdt Peter nog steeds motor tot verbazing van iedere arts. Peter: 'Het geeft mij het gevoel van vrijheid.' Wat was uw eerste baan? 'Ooit ben ik begonnen als type- en telmachinemonteur, op een brommertje reed ik langs verschillende locaties om de reparaties te doen. Ik dacht altijd als ik dit kan repareren, dan kan ik vast ook automonteur worden. Niet lang daarna kreeg ik de kans om bij Autopon te beginnen en heb ik jarenlang voor Volkswagen, Ford en Opel gewerkt. Ik drink nog regelmatig koffie in de plaatselijke garage hier.' Hoe waren de laatste 5 jaar werken voor u? 'In die tijd werkte ik als machinespuiter bij een werkgever die mensen de kans gaf om zichzelf te bewijzen. Hij keek niet naar papieren maar echt puur naar de persoon. In die periode brak ik door een val mijn rug en met een leren korset van oksels tot liezen kon ik niet meer werken als spuiter. Omdat het bedrijf overging van relais gestuurde machines naar elektronisch gestuurde machines, werd er speciale elektronica ontwikkeld. Mijn werkgever bood mij een cursus HTS-elektronica aan. Na een jaar kreeg ik mijn diploma en de nieuwe functie. Het GAK (dat heet nu het UWV) vond alleen het risico van werken met een rugfractuur te groot en verbood me nog langer te werken. Daarna kreeg ik een ernstige hersenziekte waarna ik ook niet meer kon werken.' Hoe blijft u zo positief? 'Ik geloof dat alles in het leven gebeurt met een reden. Het is een wonder wat ons lijf kan en ik heb geleerd tegenslagen als nieuwe start te zien. Om alles te accepteren als een geschenk. Het heeft mijn leven veranderd op meer dan een positieve manier. Wat daarbij helpt, is dat mijn werkgever vlak voordat ik mijn rug brak een collectieve verzekering heeft afgesloten bij PMT. Daardoor is mijn pensioenopbouw niet gestopt en liep dit door. Hier ben ik heel dankbaar voor, omdat ik daarom nu een goed pensioen heb en kan genieten van de tijd die ik nog heb. Zo schrijf ik columns en essays op internet en ligt mijn derde boek nu bij een uitgever. Daarnaast kook ik graag voor mensen, onderhoud ik mijn huis en rijd ik motor, dus ik verveel me niet.'